«کرسی» این واژه مأنوس و خوش رایحه در زبان‌فارسی، فارغ از انتقال حس خوبش در فضاهای مختلف گفتمانی، عنوان رویدادی است که از سال گذشته در حوزه هنری آغاز شد، فصل اول آن در ۱۰ دفتر روایت‌هایی از مسیر رشد و بالندگی الگوی مطلوب کار فرهنگی انقلاب اسلامی با همه فرازها و نشیب‌هایش از زبان ۱۰نفر از اساتید عرصه‌های هنری حبیب احمدزاده، علیرضا قزوه، سیدمسعود شجاعی طباطبایی، مرتضی سرهنگی، حجت‌الاسلام محمدرضا زائری، محمدرضا شفاه، عبدالحمید قدیریان، بهزاد دانشگر، هدایت‌الله و راضیه تجار روایت شد. 

دهمین روایت رویداد، پایان آن نبود و امسال ادامه این راه را در فصل دوم کرسی شاهد بودیم. 

رویدادی که این بار میزبان هشت استاد بود و آن‌ها تجربیات خود را از زمینه هنری تخصصی‌شان از موسیقی و سینما گرفته تا شعر و هنرهای تجسمی روایت کردند و از هشتم تا دوازدهم اسفند میزبان علاقه‌مندان بودند. 

به طور دقیق‌تر اگر بخواهیم بگوییم، در فصل دوم رویداد کرسی، مسعود نجابتی در عرصه گرافیک، تاجبخش فنائیان در زمینه تئاتر، مصطفی رحماندوست درباره ادبیات کودک و نوجوان، محمد گلریز در عرصه موسیقی، علی‌اصغر یوزباشی در زمینه مجسمه‌سازی، احمد ناطقی باب عکاسی، ناصر فیض درباره شعر و مصطفی دالایی در زمینه سینمای مستند از تجربیاتشان و فراز و فرودهایشان گفتند. 

کم و کیف این رویداد چند روزی است به پایان رسیده، چگونه بوده و خروجی‌هایش چه چیزهایی هستند و قرار است فایده‌اش برای هنرمندان و هنردوستان چه باشد، سؤالاتی است که در پی برگزاری چنین رویدادی مطرح می‌شود، از این رو با «سیداحسان حسینی» سردبیر رویداد کرسی گفت‌وگویی کردیم که مشروح آن در ادامه می‌آید.

حسینی درباره حضورش در رویداد کرسی اینطور توضیح می‌دهد: در فصل اول این رویداد که ذیل حوزه هنری دیجیتال برگزار شد، من مدتی مدیر مدرسه ماه بودم و همراه گروهم، روایت‌های اساتید گرامی مرتضی سرهنگی، حجت‌الاسلام محمدرضا زائری، محمدرضا شفاه را برگزار کردم و از همان موقع این دغدغه در ذهنم شکل گرفت و این فرصت برای فصل دوم در ابعادی گسترده برایم فراهم شد تا بتوانم در این آن حاضر باشم. 

وی در ادامه می‌گوید: فصل دوم رویداد کرسی به همت روابط عمومی حوزه هنری رقم خورد و ما در آن چند ایده را دنبال کردیم. نخستین هدف بزرگداشت و جلسه قدردانی از اساتید حوزه‌های مختلف هنری بود که سال‌ها در حوزه هنری کار کردند. 

حسینی در توضیح اهداف رویداد کرسی اضافه می‌کند: ما در فضای فرهنگی با دو گفتمان مواجهیم، یکی گفتمان فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی و دیگری گفتمانی است که در فضای متفاوت‌تری به سر می‌برد و در آن علاقه و تعهدی به انقلاب و اسلام دیده نمی‌شود، فضای این گفتمان پرطمطراق است و هنرمندانی فعال در این گفتمان، دیده می‌شوند و شناخته شده هستند. 

اما متأسفانه در گفتمان فرهنگ و هنر انقلاب اسلام خلاف این مسیر را شاهد هستیم و آنچنان باید قدر اساتیدمان را نمی‌دانیم و این اساتید به خوبی و به اندازه کافی و درست معرفی نمی‌شوند. 

مثلاً استادی، چون علی‌اصغر یوزباشی را جزو فعالان حوزه کاریشان خیلی نمی‌شناسند، دقت کنید ما درباره میزان و تأثیرگذاری‌شان صحبت نمی‌کنیم، بلکه بحث درباره این است فردی با این میزان تعهد و اندیشه که اثر هنری فاخر خلق می‌کند و سال‌هاست استاد حوزه تخصصی خود در هنر است، به اندازه کافی شناخته شده نیست. این در حالی است که سال‌هاست تندیس انتظار استاد یوزباشی به عنوان نماد انقلاب اسلامی مطرح است.

 * ترسیم مدل مطلوب کار فرهنگی در «رویداد کرسی»

سردبیر رویداد کرسی در ادامه می‌گوید: این روند و شرایط خود دارای چند آفت است، یکی از این آفت‌ها این است، وقتی جوانی که به انقلاب اسلامی متعهد است می‌خواهد وارد عرصه هنری شود، گفتمان پرطمطراق و پر از تبلیغ مقابل را می‌بیند و تصور می‌کند که بهتر است شبیه آن‌ها شود. 

 پس ما با این دیدگاه سعی کردیم در رویداد کرسی، هنرمندان انقلاب اسلامی را بیشتر معرفی کرده و حتی تبلیغ‌شان را کنیم که مخاطبان و هنرمندان ببیند که اتفاقاً در این عرصه نیز هنرمندان بزرگی داریم که قابل اعتنا هستند و می‌شود شبیه آن‌ها شد. 

 نکته سوم مد نظر در این رویداد الگوسازی است، چراکه انسان ناگزیر است الگو داشته باشد، بنابراین ما در این رویداد سعی کردیم الگوی مطلوب انقلاب اسلامی در عرصه هنر را مطرح کرده و تلاشمان بر این بود که مدل مطلوب کار فرهنگی در فضای انقلاب اسلامی را با صحبت با این اساتید ترسیم کنیم. 

* تجربه‌نگاری خاص برای هر جلسه روایت

حسینی درباره گزینش میهمان‌های رویداد کرسی نیز می‌گوید: هر کدام از این اساتید گرامی در حوزه تخصصی خود در رابطه با گفتمان انقلاب اسلامی انتخاب شدند. 

حسینی درباره محوریت موضوعی جلسات روایت این طور توضیح می‌دهد: در هر کدام از این جلسات، صحبت‌ها به دو محور تقسیم شد؛ بخش اول درباره زیست اجتماعی و هنری اساتید صحبت می‌کردیم و در بخش بعدی یک اثر شاخص اساتید را مد نظر قرار داده و صحبت‌هایمان حول محور آن اثر انجام می‌شد. در آنجا اساتید راوی عنوان می‌کردند که یک هنرمند انقلابی چطور باید کار کند و از تجربه‌هایشان برایمان می‌گفتند. به این ترتیب در هر جلسه سه تا چهار ساعته یک تجربه نگاری خاص رقم زده شد. 

* «کرسی» و مطالبی که حتی در کارگاه‌ها هم نمی‌توان شنید

سیداحسان حسینی درباره خروجی‌های این رویداد می‌گوید: قالب رویداد کرسی، نشست و فضا تعاملی بود و برای هر جلسه افراد و علاقه‌مندان ثبت‌نام کردند و در حین روایت، به گپ و گفت با اساتید پرداختند. این رویداد، در قالب تجربه نگاری و نقد این اساتید به گذشته بود و آورده‌ای که از آن نصیب مخاطب می‌شود، دستاورد بسیار ارزشمندی محسوب می‌شود، چراکه مطالب مطرح شده از زبان این اساتید به شدت جذاب و کابردی است، مطالبی که حتی ممکن است در کارگاه‌های این اساتید هم مطرح نشود و این موضوع اهمیت تجربه نگاری را دو چندان می‌کند. در واقع این رویداد به نوعی، جدی گرفتن اساتید در حوزه تجربه است نه صرفاًَ تکنیک هنری که بر آن مسلطند و ما تلاشمان بر این است گزیده‌ای از این برنامه روی آنتن برود و فارغ از ارائه بخشی از این رویداد در بستر مجازی، قرار است محتوای آن مکتوب شده و بخشی از تجمیع مطالب نیز به زیر چاپ برود. 

توضیحات سردبیر رویداد کرسی امیدوارکننده و آگاهی بخش است و باید صبر کرد خروجی‌های متفاوت رویداد را دید و در این اثنا شاید انتظار برای فراهم شدن شرایط برای برگزاری فصل سوم رویداد کرسی نیز خالی از لطف نباشد.